آدم باید یک خانه در خیالش داشته باشد، یک خانه مثلا جنگلی! 
که بدانی همیشه سرِ جایش است. 
فقط کافی ست چشمانت را ببندی و تمام...
واردش شوی، 
برای خودت چای دم کنی با عطرِ هِل و دارچین! سپس بروی صفحه گردانِ موردِ علاقه‌ات را انتخاب کنی بگذاری تویِ گرامافونِ گوشه‌ی سالن تا پخش شود... 
پرده‌ها را کنار بزنی و نور همه جا را روشن کند! سری به گلدان‌هایت بزنی... 
بعدش چایت را برداری بنشینی کنارِ پنجره و خودت را به یک آرامشِ خیلی عمیق دعوت کنی! آرامشی که برای یک عمر بی حوصلگی کافیست!