در کوچه ما آوازی نیست 

شب ، گلدان پنجره ما را ربوده است ...

چند روزه ک همش شبم ، گوشام خسته شدن انقدر ک جیغ و ناله و زاری شنیدن

چشمام پر شده از صحنه های غش و گریه و بیهوشی ...

و من موندم و اشک و غم و کلی کار ک دستامو می بوسه 

خسته شدم از این همه سیاهی ... از این اشکایی ک خشک نمیشن ...

نیاز دارم یه روز کامل برم خونه و فقط بخوابم و  فراموش کنم ک دیگه پسر عمویی نیست 

 دلم میخواد بعد یه خواب عمیق  بیدارشم و فکر کنم  همه اینا یه کابوس بوده ...