آقا جمع کن بریم، ما رو چه به اینجا؟ اینجا که آدم‌هاش از کاه، کوه می‌سازن و از کوه، کاه...
اینجا که دم زدن از اقتصاد و سیاست و تورم، صرف ادعای روشن‌فکری  و مهم نیست که هیچ‌کس هیچ حرکتی نمی‌کنه، مردم همه لب و دهان شدن، اینجا هیچ بالقوه‌ای بالفعل نمی‌شه ، همه فقط حرف می‌زنن، اون‌هم نه جایی که باید، دقیقا همون جایی که نباید!
اینجا آدما به آخر و عاقبت هیچ چیز فکر نمی‌کنن، اینجا عده‌ای بخاطر منفعتشون محبت می‌کنن و عده‌ای بخاطر محبتشون، آسیب می‌بینن. اینجا آدما گیج شدن و زندگی یادشون رفته، انسانیت یادشون رفته، شرافت یادشون رفته...
جمع کن بریم کوهی، جنگلی، بیابونی چیزی،
جایی که خوب باشه، سبز باشه، پرت باشه
جایی که آروم باشه، بکر باشه
جایی که آدم نداشته باشه...